Odcinek 3 - 04.01.2017
Neftçi PFK - 80 yaş
Rok 2017 jest rokiem jubileuszowym dla klubu ze stolicy Azerbejdżanu. Właśnie w tym roku Neftçi kończy 80 lat. To jest dobry czas na wspomnienia i przypomnienie jak to wszystko się zaczęło...
Zaczęło się jeszcze w czasach Związku Radzieckiego. W latach 40. ubiegłego wieku w Baku prężnie rozwijał się przemysł naftowy i to właśnie on, pod patronatem Ministerstwa Związku Zawodowego Pracowników 18 marca 1937 roku stworzył drużynę, która na samym początku nosiła nazwę
Neftyannik Baku. W futbol byli zaangażowani głównie pracownicy fabryki. Sport, a szczególnie piłka nożna stała się odskocznią od dnia codziennego, który nie był przyjemny. W ówczesnych latach dochodziło do masy protestów pracowników, którzy żądali lepszych warunków pracy i wyższego wynagrodzenia. Sport był dla nich czymś przyjemnym. Władzy też było to na rękę, gdyż nie musieli wykonywać żadnych działań w celu zapewnienia lepszych warunków pracy, ochoczo więc wspierali inicjatywę powstania klubu piłkarskiego. Poniżej zdjęcie pierwszej drużyny z 1937 roku.
"Czarne złoto" jak była nazywana drużyna Neftyannik przyjęła barwy czarno-białe, co nie ulegało żadnej dyskusji. Dlaczego "Czarne złoto"? Jak wyżej było wspomniane, w Baku prężnie działał przemysł naftowy, a surowiec ten był niezwykle drogocenny, niczym złoto, choć kolor miał czarny. Na debiut w krajowych rozgrywkach piłkarze czekali do maja 1937. Neftyannik stoczył batalię w 1/64 pucharu ZSSR z Dynamo Erywań. Batalię, która była dreszczowcem do ostatnich minut. Piłkarze z Baku przegrywali na kilka minut przed końcem spotkania 0:1, by dosłownie w ostatnich sekundach meczu przechylić losy zwycięstwa na swoją korzyść, schodząc z boiska z wygraną 2:1. Tamten rok nasza drużyna zakończyła na 1/16 pucharu ZSSR. Przeszkodą nie do pokonania okazało się Dynamo Tbilisi. Wraz z wybuchem wojny, klub zawiesił swoją działalność, a piłkarze wzięli udział w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, która liczy okres czasu od ataku Niemiec na ZSSR w 1941 roku do maja 1945. Na froncie wówczas zginął jeden z najbardziej utalentowanych piłkarzy naszej drużyny - Mirmehdi Ağayev, pracownik w fabryce tekstyliów.
Im było bliżej końca wojny, tym aktywność klubu zaczęła przywracać. W 1949 roku w wyniku rozszerzenia liczby drużyn w najwyższej klasie rozgrywkowej Związku Radzieckiego, Neftyannik zadebiutowało w ekstraklasie ZSSR. Pierwszy sezon układał się dla naszego zespołu rewelacyjnie. Po pięciu kolejkach klub był na szczycie ligowej tabeli, pokonując takie potęgi jak Zenit. Jednak wraz z trwaniem sezonu, piłkarze wykazywali brak doświadczenia na najwyższym szczeblu, a także z każdym kolejnym spotkaniem widoczna była różnica umiejętności, co nie pozwoliło drużynie na wywalczenie mistrzostwa, a wyłącznie na zakończenie sezonu na 14. miejscu. Poniżej zdjęcie drużyny z debiutanckiego sezonu w najwyższej klasie rozgrywkowej Związku Radzieckiego.
Jedynym sukcesem klubu ze stolicy Azerbejdżanu za czasów gry w mistrzostwach Związku Radzieckiego było zajęcie trzeciego miejsca w tabeli. Było to w sezonie 1966. Początek historycznego dla naszego klubu sezonu, na stanowisku trenera rozpoczął Wasili Sokołow. Miał on wywrócić do góry nogami system taktyczny zespołu. Przed inauguracją rozgrywek, trener Sokołów trenował z drużyną wariant 4-2-4, który był w tamtych czasach bardzo modny, a najczęściej stosowała go reprezentacja Brazylii (przypomnijmy, że Canarinhos w latach 1962 oraz 1970 zostawali mistrzem świata). Eksperyment jednak się nie powiódł, piłkarze nie dostosowali się do wizji trenera, a gra nie cieszyła oka widza. Niezbyt dobre wyniki przyczyniły się do odejścia Sokołowa z Baku. W jego miejsce zatrudniony został Ahmad Alasgarov, zawodnik Neftyannik Baku w latach 1955–1965. Rok po zakończeniu piłkarskiej kariery, Alasgarov został rzucony na głęboką wodę w trenerce. Jego zadaniem była jedynie poprawa jakości gry drużyny. Nie dość, że były zawodnik "Nafciarzy" poprawił grę drużyny, to jeszcze wszczepił jej gen zwycięstwa. Przyjemnie obserwowało się grę zawodników, którzy wygrywali każdy kolejny mecz. Przede wszystkim drużyna po raz pierwszy w historii pokonała gruzińskie Dynamo na wyjeździe, a także Dynamo Kijów, które notabene zostało mistrzem w tamtym sezonie. Pucharu nasz klub nie zdołał wywalczyć, strata po pierwszej części sezonu była zbyt duża, nie mniej trzecie miejsce na koniec sezonu i tak było nie lada wyczynem w takiej lidze, która była naszpikowana wielkimi potęgami europejskiego futbolu. Poniżej zdjęcie brązowego medalu za zajęcie 3. miejsca w Sowieckiej Premier Lidze.
Klub pod nazwą Neftyannik Baku funkcjonował do 1968 roku. Od tamtej pory, nie przerwanie do dnia dzisiejszego zespół gra pod nazwą
Neftçi Peşəkar Futbol Klubu (Neftçi PFK). Zmiana nazwy zbiegła się z czasem z 30. rocznicą gry naszego klubu w pucharach ZSSR. Zmiana nazwy klubu była niezbędna w tym okresie czasu, gdyż klubem kierowała największa w Związku Radzieckim kopalnia naftowa, a ta zmieniła swój zarząd i nazwę, więc nowe osoby w rafinerii w Baku stwierdziły, że zmienią także nazwę klubu piłkarskiego, podległego pod nich.
Rok 1988 był ostatnim w najwyższej klasie rozgrywkowej naszego klubu. Duży wpływ na słabą postawę zespołu miał przede wszystkim konflikt na terenach Republiki Azerbejdżanu, a w szczególności w samym jego centrum, czyli stolicy - Baku. Brak stabilizacji w stolicy spowodował, że Neftçi nie mogło rozgrywać meczy domowych na swoim terenie. Każdy ich spotkanie było meczem wyjazdowym, a że klub radził sobie dużo gorzej na wyjazdach niż u siebie w domu, to wyniki po prostu musiały być słabe. 15. miejsce na 16. drużyn startujących w rozgrywkach oznaczał spadek z Sowieckiej Ekstraklasy. Łącznie nasz klub na najwyższym szczeblu w ZSSR występował przez 27 sezonów. Nie było jednak czuć rozpaczy. Nikt nie myślał w takich kategoriach, że coś się skończyło. Poza tym to był okres czasu, gdy futbol nie był na pierwszym miejscu, bo w kraju działy się o wiele ważniejsze rzeczy.
Pod koniec 1991 roku Azerbejdżan odłączył się od Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i ogłosił swoją niepodległość, co oznaczało nowy rozdział także w historii samego Neftçi. Rok później wystartowała pierwsza edycja azerskiej Premier Ligi. Po odłączeniu od ZSSR, klub z dużo mniejszym budżetem przystąpił do rozgrywek, choć i tak miał jedną z lepszych sytuacji ekonomicznych od reszty ligowych rywali. Nie przeszkodziło to jednak marzyć w Baku o mocarskich planach "Nafciarzy". Liga w swoim pierwszym sezonie liczyła aż 26 drużyn, które były podzielone na dwie grupy po 13. Już w pierwszym sezonie Neftçi zostało mistrzem kraju. Tak do 2016 roku nasza drużyna zgarnęła osiem mistrzowskich tytułów.
80 urodziny klubu oznaczają nie tylko czas na wspomnienia, lecz także czas na huczne imprezowanie. Można by się zastanawiać czy jest na to miejsce, gdy w tym sezonie Neftçi zmaga się z wieloma problemami, a najważniejszym jest przedostatnie miejsce w ligowej tabeli. Choć nikt w Baku nie wierzy w najgorszy scenariusz, to tabela nie kłamie, ostatnia drużyna traci do nas zaledwie jeden punkt. Nie mniej na dzień 18. marca klub przygotował masę atrakcji, a największą z nich będzie mecz towarzyski, na który została zaproszona drużyna Spartaka Moskwa. Spotkanie oczywiście zostanie rozegrane na naszym obiekcie - Bakcell Arenie. To nie jedyna niespodzianka. Mimo, że do urodzin pozostało jeszcze trochę czasu, to już dziś zarząd zaprezentuje nowy logotyp drużyny, który będzie obowiązywał już od początku roku. Nowy emblemat ma rozpocząć nowy okres w klubie, taki, od którego zespół będzie święcił wyłącznie sukcesy. Wszyscy chcielibyśmy żeby tak było.
