Już w 3min. prowadziliśmy po golu Mariusza Lewandowskiego. Z rzutu wolnego dośrodkował Garguła, a Mariusz nie miał kłopotu z umieszczeniem piłki w siatce. Do końca pierwszej połowy oglądaliśmy widowisko godne 50tyś widzów. Ciągłe ataki Duffa i Błaszczykowskiego, którzy mijali rywali jak tyczki. Pod koniec połowy Brożek miał wspaniałą okazje ponieważ znalazł się sam na sam z bramkarzem. Niestety gdy miał już strzelać w ostatniej chwili ubiegł go obrońca. Po zmianie stron znów od mocnego uderzenia zaczęła nasza reprezentacja. Wprowadzony w przerwie Roger umieścił piłkę w siatce z ok 20m od bramki, była to 46 min. Ale to nie koniec strzelania. Coraz bardziej naciskała Irlandia. Gdy wydawało się że mecz skończy się wygraną Polaków bramkę kontaktową zdobył Stephen Hunt. Bramka padła po faulu Tomasz Jodłowca po którym sędzia podyktował na 11m. Wszyscy zaczęli mieć obawy że skończy się to tak jak ze Słowacją. Dosłownie gdy Lewandowski wycofał po wznowieniu piłki, Irlandczycy rzucili się na nas jak rugbiści. Ale przytomność Bosackiego spowodowała że zagrał długą piłkę do Roberta Lewandowskiego. Ten przyjął piłkę obracając się i strzelił od razu z lewej nogi "słabszej". Ale co to było za uderzenie. Dosłownie zdjął pajączka. Była to 89 minuta. Akcje później było już 3:2. Mecz zwyciężyliśmy ale pokazało to że musimy być czujni do końca... Pozdrawiam Vieczor.
